Invasie Oekraïne, 4 maart 2022

Met ongeloof en ontzetting heeft het hoofdbestuur van de Koninklijke Nederlandse Vereniging ‘Ons Leger’ kennis genomen van de inval door de Russische Federatie in buurland Oekraïne.

Ook wij hadden een dusdanig schaamteloze schending van het volkenrecht en van het Handvest van de Verenigde Naties anno 2022 nauwelijks meer voor mogelijk gehouden, en veroordelen deze uiteraard ten scherpste.

De ouderen onder ons zullen zich nog wel herinneren, hoe de Bondsrepubliek Duitsland door de voormalige Sovjet-Unie te pas en te onpas werd bestookt met beschuldigingen van revanchisme, militarisme en (neo-)fascisme. En nu bevrijdt uitgerekend de rechtsopvolger van de Sovjet-Unie een “broedervolk” van een “fascistische dictatuur”, om Oekraïne “heim ins Reich” in de moederschoot van Moskou te doen terugkeren. Het kan verkeren….

De beschaafde westerse wereld, inclusief de NAVO, blijkt in militair opzicht niet in staat een dergelijke daad van agressie op gepaste wijze te pareren en heeft dat ook niet kunnen voorkomen.

Het verval van de militaire slagkracht door structureel niet bereid te zijn daarvoor voldoende financiële middelen ter beschikking te stellen, het gebrek aan vastberadenheid en het ontbreken van politieke eendracht zullen Poetin niet zijn ontgaan.

De Nederlandse bijdrage aan de overlevingsstrijd van het Oekraïense volk beperkt zich (naast veel mooie worden) noodgedwongen vooralsnog tot het leveren van 200 luchtdoelraketten, 50 antitankwapens en 400 bijbehorende raketten.

Als wij niet zolang hadden gediscussieerd of deze wapens wel of niet offensief zijn, hadden wij die nog vóór het begin van de vijandelijkheden in Oekraïne af kunnen leveren. Nu komen ze waarschijnlijk aan ( als ze al aankomen) als het conflict al vijf of zes dagen oud is en de militairen nog moeten worden opgeleid.Tot veel meer zijn wij niet in staat. Exemplarisch daarvoor zijn de schepen van de Koninklijke Marine die door gebrek aan gekwalificeerde bemanning werkloos in Den Helder aan de kade liggen….

Door schade en schande kwamen de Romeinen al meer dan 2.000 jaar geleden tot de conclusie, dat vrede het beste kan worden gegarandeerd door terdege op een oorlog voorbereid te zijn (“Si vis pacem, para bellum!”). Deze wijsheid blijkt ook in ons land door onverschilligheid, opportunisme en gebrek aan standvastigheid voor de zoveelste maal gedurig te zijn genegeerd. Met voorspelbare gevolgen. Nu pas worden door een verdrinkend kalf velen de ogen weer geopend.

Nederland zou zich hiervoor diep moeten schamen.

Voorop de politici die dit de afgelopen decennia hebben laten gebeuren.